In 2024 vinden overal ter wereld veel verkiezingen plaats. Politici met de boodschap ‘eigen volk eerst’ staan vaak op winst. Datzelfde ‘volk’ krimpt en doet in toenemende mate een beroep op arbeidsmigratie. De focus in het migratiedebat ligt echter op asiel.
Hoe moeten we de (politieke) migratiecrisis duiden? Zijn er oplossingen denkbaar die niet in strijd zijn met onze humanistische waarden?
Over dit thema spreken en debatteren schrijver Arnon Grunberg en socioloog Hein de Haas.
‘Grenzen functioneren voor hen, die het nationaalprivilege niet bezitten, als een zeef, als een veelal dodelijke of op zijn minst buitengewoon gevaarlijke selectiemachine … Wie meent dat het gelijkheidsstreven ophoudt bij de landsgrenzen, doet aan nationaal-humanisme’
(Grunberg in De vluchteling als grenswacht en de rijke jood).
Over de hardnekkige mythe van ongekende massamigratie. ‘Dat klopt niet. Ja, er zijn meer migranten, maar de bevolking is ook gegroeid. Ongeveer 3 procent van de wereldbevolking is internationaal migrant, en slechts 0,3 procent vluchteling of asielzoeker. Die cijfers zijn al decennialang redelijk stabiel. We zien dus géén explosieve toename van migratie.’
(Hein de Haas in het Magazine voor Mensenrechten, auteur van Hoe migratie echt werkt, het ware verhaal over migratie aan de hand van 22 mythen).
